น้าปองกล่าวว่า ช่วงที่ทำนาแกก็จะทำนาจนปักดำเสร็จ เมื่อนั้นก็จะออกไปหาของเก่าประเภทพระเครื่องและเครื่องรางของขลังตามวัดตามแหล่งต่างๆ โดยจะไปเข้าเย็นกลับด้วยรถเครื่องคันเก่า ซึ่งได้บ้างไม่ได้บ้างขึ้นอยู่กับโชคและดวงด้วย และเคยมีผู้หญิงมาถามแกเพื่อขอเช่าอีเบ้อไปบูชา เสนอราคาให้สูงถ้าเป็นของแท้ แรกๆ แกยังงวยงงเหมือนกันว่าอีเบ้อคืออะไร พอได้รายละเอียดจากผู้หญิงคนดังกล่าวถึงได้เข้าใจ ได้รับบ้ากผู้หญิงคนนั้นจะหาอีเบ้อมาให้ พร้อมกับ กล่องไฟถ่ายรูปราคา ขอขื่อและที่อยู่กับโทรศัพท์มือถือของหล่อนไว้ เผื่อได้อีเบ้อจะได้ติดต่อกลับไบ้หา ของอย่างนี้บางครั้งมันใช้เวลา และยังไม่รู้ว่าจะมีอีเบ้อที่ว่านึ่หรือเบ้ล่า แกยอมรับสารภาพว่าไม่เคยเห็นอีเบ้อที่ว่านึ่เลย แม้จะเป็นคนหาของเก่าบ้ระเภทพระเครื่องหรือเครื่องรางของขลังมาขายหลายปีก็ตาม ด้วยแกไม่ค่อยจะสนใจของประเภทนี้จึงไม,ได้ศึกษา เมื่อมืคนต้องการนั่นแหละแกถึงได้เริ่มศึกษาและค้นหาอีเบ้อที่ว่านี่จากเพื่อนฝูงและตามแหล่งต่างๆโดยเฉพาะฝืงเขมรจะบอกคนเขมรที่รู้จักกันช่วยหาอีเบ้อที่ว่านี้ให้ ลำพังตัวชองแกเองหูตาไม่กว้างไกล ดังนั้นจึงต้องอาศัย ถ่ายรูปสินค้า เพื่อนฝูงหรือคนอื่นด้วยอีเป๋อเป็นคุณไสยเขมรและยังเป็นของตํ่า
จึงไม่ค่อยเป็นที่นิยมของนักเล่นนักสะสมของเก่ากัน แกได้ศึกษาอีเป๋อจากคนเฒ่าคนแก่ในหมู่บ้าน พอจะรู้ถีงสรรพคุณของอีเป๋อบ้าง เหมาะสำหรับผู้หญิงหาเงินเป็นอีกเมตตามหานิยมของเขมรดั้งเดิม มิน่าเล่าผู้หญิงคนที่มาติดต่อขอเข่าอีเป๋อกับแก ถ้าไม่ใข่ผู้หญิงหาเงินก็คงจะเป็นคนกลางพวกนายหน้า เพื่อเอาไปขายให้ผู้หญิงหาเงินใช้ เรื่องผู้หญิงๆ มีอะไรลึกลับซับซ้อนที่พวกผู้ชายตามไม่ทันอีกมากมาย แกพูดจบเอามือเกาศีรษะไปมาเหมือนจะปลดปล่อยความเครียดที่สะสมอยู่ในสมองออกมาน้าปองเผยว่า นานพอสมควรมืคนเขมรข้ามมาหาบอกข่าวเรื่องอีเป๋อ แกได้ข้ามไปฝืงเขมรและพบกับผู้ที่ครอบครองอีเป๋อเป็นคนเขมรสูงวัยแล้ว แกก็ดูอีเป๋อไม่เป็นเหมือนกันว่าเป็นของแท้หรือของปลอม หากเป็นพระเครื่องหรือเครื่องรางของขลังประเภทอื่นๆ นั้นพอจะดูออก แต่นี่เป็นอีเป๋อที่เพิ่งจะเคยได้ยินมาไม่ช้าไม่นานจากผู้หญิงคนดังกล่าวมาติดต่อขอเข่าบูชานี่เอง แกจึงตัดสินใจขอซื้อ lightbox ทำเอง อีเป๋อจากขายสูงอายุคนดังกล่าวราคา 300 บาทไทย และจ่ายค่าคนบอกข่าวอีก 100 บาท ก่อนที่จะเดินทางกลับมายังฝืงไทยแกได้ติดต่อผู้หญิงคนนั้นมาดูอีเป๋อตัวนี้ ไม่กี่วันผู้หญิงคนนั้นมาพร้อมกับผู้ขายขับรถเก่งมาพบแกที่บ้าน แกได้เอาอีเป๋อตัวนั้นให้หล่อนดูก่อนที่จะส่งให้ผู้ขายที่มาด้วยกันดูอีก ชายคนนั้นส่องกล้องดูพระดูอีเป๋อลักครู่พยักหน้า ผู้หญิงหยิบเงินในกระเป๋าสตางค์ให้แกปีกหนึ่ง“นี่เป็นค่าซื้อ ขายชุดไฟสตูดิโอ อีเปีอตัวนี้นะลุง ”แกรับเงินปีกนั้นจากหล่อนมาถือไว้ พร้อมกับพนมมือไหว้และ กล่าวว่า“มีอะไรอยากจะได้บอกผมมาจะหาให้ขอรับ”ผู้หญิงคนดังกล่าวพยักหน้าและยิ้มที่มุมปากพูดขึ้นว่า“ได้ฉันมีอะไรจะบอกลุงเป็นคนแรกเลย”หลังจากได้อีเป๋อแล้วคนทั้งสองได้ขับรถกลับไป ทิ้งปมปริศนาเบื้องหลังความลี้ลับของอีเป๋อให้แกขบคิด
แสดงว่าอีเป๋อจะต้องเป็นของดีผู้หญิงคนนี้ถึงได้ซื้อในราคาสูงกว่าพระเครื่องบางองค์หลายเท่าตัว เขื่อว่าจะต้องเอาไปทำอะไรลักอย่างแน่ ในตำราบ่งบอกว่าเหมาะกับผู้หญิงหาเงิน เมื่อพกพาไปจักเรียกลูกค้าได้ขมังดีนักแล แต่สำหรับแกแล้วอีเป๋อไม่มีความสำคัญอะไรมากเลย มองแล้วเป็นเพียงแค่เครื่องรางคุณไสยของเขมรธรรมดาเท่านั้นแต่สำหรับผู้หญิงหาเงินแล้ว เป็น,ที่นิยม'ไว้'บ'ซา กล่องไฟไลท์บ็อกซ์ เพราะอีเป๋อเป็นของตํ่าเขมรและชอบของสกปรกมาก แต่มีดีกับเพศตรงข้าม หญิงหาเงินผู้ใดห้อยอีเป๋อคาดเอวไว่ใกล้อวัยวะเพศ จักมีลูกค้ามาใช้บริการเรียกขึ้นห้องไปหลับนอนด้วยตลอด เท็จจริงประการใดนั้น ท่านสุภาพสตรีที่ไม่มีอาชีพหากินตอนกลางคืน อย่าริไปทดลองเชียวนะจะบอกให้มันไม่ดี...อีเปัอ...แม้นจะเป็นของดีเขมรที่เป็นเลิศกับเฬศตรงข้ามก็ตามทว่าไม่ค่อยจะมีใครนิยมเอาไปใข้ จึงแพร่อยู่ในวงจำกัดแคบๆ รู้กันเฉพาะคนเล่นของไสยศาสตร์มืออาขีพเท่านั้น
กล่องไฟถ่ายภาพ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น